گلچین تک بیتی های زیبای سعدی

گلچین تک بیتی های زیبای سعدی

محبوب خوش آواز

روی خوش و آواز خوش دارندهریک لذّتی

بنگر که لذت چون بود محبوب خوش آواز را

سعدی

شفاعت معصوم
فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست

مائیم و دست و دامن معصوم مرتضی

سعدی

به چه کارآیدت آن دل

ای خردمندکه گفتی نکنم چشم به خوبان

به چه کارآیدت آن دل که به خوبان نسپاری؟

سعدی

سفر

بسیار سفر باید تا پخته شود خامی

صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی

سعدی

خـــــوان الـــوان عمـــــر

دریغا که بر خـــــوان الـــوان عمـــــر

دمی خورده بودیم و گفتند بس

سعدی

خوش است عمر

خوش است عمر،دریغا که جاودانی نیست

پس اعتماد بر این پنج روز فانی نیست

سعدی

پیری وجوانی

پیری وجوانی پی‌هم چون شب و روزند

ما شب شد و روز آمد و بیدار نگشتیم

سعدی

محبّت یار

به خاک پای عزیزان که از محبّت یار

دل از محبّت دنیا و آخرت کندم

سعدی

صبر بسیار

صبر بسیار به باید پدر پیر فلک را

تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید

سعدی

سوگند

قسم به جان توخوردن طریق عزّت نیست

به خاک پای توکان هم عظیم سوگند است

سعدی

ما کجــــائیم -تو کجایی

ای که گفتی مرو اندر پی خوبان زمانه

ما کجــــائیم در این بحـــر تفکّر تو کجایی

سعدی

مشنو ای دوست...

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست

سعدی

خرمن معرفت
برو خوشه چین باش سعدی صفت

که گرد آوری خرمن معرفت

( سعدی )

گفته بودم

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

سعدی

حکمت ورحمت
خدا گر ز حکمت ببندد دری

ز رحمت گشاید در دیگری

سعدی

صراف سخن باش

صراف سخن باش و سخن بیش مگو

چیزی که نپرسند تو از پیش مگو

سعدی

مردی آن نیست

گرت از دست بر آید دهنی شیرین کن

مردی آن نیست که مشتی بزنی بر دهنی

سعدی

گنج و رنج

گنج خواهی در طلب رنجی ببر

خرمن ار می بایدت، تخمی بکار

سعدی

صدق پیش آر

طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی

صدق پیش آر که اخلاص به پیشانی نیست

سعدی

تو بر خلق پاش

جوانمرد و خوشخوی و بخشنده باش

چو حق بر تو پاشد تو بر خلق پاش

سعدی

بنده پروری خدا

فرزند بنده ای است خدا را، غمش مخور

تو کیستی که به ز خدا بنده پروری

سعدی

ای ساربان

ای ساربان اهسته رو کارام جانم میرود

وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود

سعدی

کبوتر اسیر باز

عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت

به کجا رود کبوتر که اسیر باز باشد

سعدی

زندان عشق

شب فراق نداند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق در بند است

سعدی

گرگ زاده

عاقبت گرگ زاده گرگ شود

گر چه با آدمی بزرگ شود

سعدی

حدیث دوست

حدیث دوست بادشمن نگویـــم

که هرگز مدعی محرم نباشــــد.

سعدی

خاک کوی تو

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

سعدی

آسایش خلق

خدا را بر آن بنده بخشایش است

که خلق از وجودش در آسایش است

سعدی

مونس جان رفت

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود

دیگر به چه امید در این شهر توان بود

سعدی

فضل پدر

گیرم پدر تو بود فاضل

از فضل پدر تو را چه حاصل

سعدی

داغ عشق

عشق داغی است که تا مرگ نیاید نرود

هر که بر چهره از این داغ نشانی دارد

سعدی

صبر بر جور رقیب

صبر بر جور رقیب چه کنم گر نکنم؟

همه دانند که در صحبت گل خاری هست

سعدی

با نادان مپیوند

طلب کردم ز دانایی یکی پند

مرا بفرمود با نادان مپیوند

سعدی

طیران آدمیت

طیران مرغ دیدی، تو ز پای بند شهوت

به در آی تا بینی، طیران آدمیت

سعدی

عشق محمد بس است

سعدی اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمد بس است و آل محمد

سعدی

راستی کن

سعدیا راست روان گوی سعادت بردند

راستی کن که به منزل نرود کج رفتار

سعدی

به عمل کار برآید

سعدیا! گرچه سخندان و مصالح گویی

به عمل کار برآید به سخندانی نیست

سعدی

بانگ و فریاد

ببری مال مسلمان و چو مالَت ببرند

بانگ و فریاد برآری که مسلمانی نیست!

سعدی

دنیا نیرزد آنکه ....

دنیا نیرزد آنکه پریشان کنی دلی

زنهار بد مکن که نکردست عاقلی

سعدی

ای بلبـل اگـر نالی

ای بلبـل اگـر نالی من با تو هم آوازم

تو عشق گلی داری من عشق گل اندامــی

سعدی

بسیار سـفر باید

بسیار سـفر باید تا پخته شود خـامی

صوفی نشـــود صافی تا درنکشد جامی

سعدی

نکوکاری

نکوکاری از مردم نیک رای

یکی را به ده می نویسد خدای

سعدی

مطلب مرتبط:

گلچین اشعار سعدی

گلچین سخنان زیبا و کوتاه سعدی

گلچین تک بیتی های زیبای حافظ شیرازی

گلچین تک بیتی های زیبای حافظ

حافظ وظیفه ی تو دعا گفتن است و بس

در بند آن مباش که نشیند یا شنید

حافظ

بس تجربه کردیم در این دار مکافات

با درد کشان هرکه در افتاد ور افتاد

حافظ

سیل سرشک ما زدلش کین بدر نبرد

در سنگ خاره قطره ی باران اثر نکرد

حافظ

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

دعای نیم شبی دفع صد بلا بکند

حافظ

همای گو مفکن سایه ی شرف هرگز

در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد

حافظ

نیکنامی خواهی ای دل با بدان صحبت مدار

خودپسندی جان من برهان نادانی بود

حافظ

بر این رواق زبر جد نوشته اند به زر

که جز نکویی اهل کرم نخواهد ماند

حافظ

چون طهارت نبود کعبه و بتخانه یکی است

نبود خیر در آن خانه که عصمت نبود

حافظ

عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگوی

نفی حکمت مکن از بهر دل عامی چند

حافظ

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید

دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می کرد

حافظ

در هوا چند معلق زنی و جلوه کنی

ای کبوتر نگران باش که شاهین آمد

حافظ

روز در کسب هنر کوش که می خوردن روز

دل چون آینه در زنگ ظلام اندازد

حافظ

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسأله آموز صدمدرس شد

حافظ

من از بیگانگان هرگز ننالم

که با من هرچه کرد آن آشنا کرد

حافظ

با خرابات نشینان ز کرامات ملاف

هر سخن جایی و هر نکته مقامی دارد

حافظ

شهر خالی است ز عشاق مگر کز طرفی

دستی از غیب برون آید و کاری بکند

حافظ

جام می و خون دل هر یک به کسی دادند

در دایره ی قسمت اوضاع چنین باشد

حافظ

مرغ زیرک نشود در چمنش نغمه سرای

هر بهاری که به دنبال خزانی دارد

حافظ

گوهر پاک بیاید که شود قابل فیض

ورنه هر سنگ و گلی لؤلؤ و مرجان نشود

حافظ

ستم از غمزه میاموز که در مذهب عشق

هر عمل اجری و هر کرده جزائی دارد

حافظ

تو بندگی چون گدایان به شرط مزد مکن

که خواجه خود روش بنده پروری داند

حافظ

اوقات خوش آن بود که با دوست بسر شد

باقی همه بیحاصلی و بیخبری بود

حافظ

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

حافظ

سعی نابرده در این راه به جایی نرسی

مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر

حافظ

دوست گو یار شو و هر دو جهان دشمن باش

بخت گو روی کن و روی زمین لشکر گیر

حافظ

ز مشکلات طریقت عنان متاب ای دل

که مرد راه نیندیشد از نشیب و فراز

حافظ

غم حبیب نهان به ز گفتگوی رقیب

که نیست سینه ی ارباب کینه محرم راز

حافظ

مرا به کشتی باده در افکن ای ساقی

که گفته اند نکویی کن و در آب انداز

حافظ

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد

تو اهل دانش و فضلی همین گناهت بس

حافظ

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین

کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

حافظ

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال

مرغ زیرک چون بدام افتد تحمل بایدش

حافظ

وفا مجوی ز کس ور سخن نمی شنوی

بهرزه طالب سیمرغ و کیمیا می باش

حافظ

دلا دلالت خیرت کنم به راه نجات

مکن به فسق مباهات و زهد هم مفروش

حافظ

دل ربایی همه آن نیست که عاشق بکشند

خواجه آنست که باشد غم خدمتکارش

حافظ

آن سفر کرده که صد قافله همره اوست

هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

حافظ

خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد

بگذر ز عهد سست و سخنهای سخت خویش

حافظ

گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع

سخت می گیرد جهان بر مردمان سخت کوش

حافظ

بر بساط نکته دانان خودفروشی شرط نیست

یا سخن دانسته گو ای مرد عاقل یا خموش

حافظ

در خلوص منت ارهست شکی تجربه کن

کس عیار زر خالص نشناسد چو محک

حافظ

پای ما لنگ است و منزل بس دراز

دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

حافظ

مطلب مرتبط:

گلچین رباعیات حافظ شیرازی

گلچین اشعار حافظ شیرازی

گلچین تک بیتی های زیبای صائب تبریزی

گلچین تک بیتی های زیبای صائب تبریزی

سپر درجنگ پنهان کردن

در مقام حرف مهر خاموشی بر لب زدن

تیغ را زیر سپر درجنگ پنهان کردن است

صائب تبریزی

عمر جاویدان خضر

ای سکندر تا به کی حسرت خوری بر حال خضر ؟

عمر جاویدان او ، یک آب خوردن بیش نیست !

صائب تبریزی

اظهار عشق

اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست

چندان که شد نگه به نگه آشنابس است

صائب تبریزی

دیده گلچین

ای دیدة گلچین به ادب باش که شبنم

از دور به حسرت نگران است در این باغ

صائب تبریزی

موی سفید

مخند‌ای نوجوان زینهاربرموی سفید من

که این برف پریشان بر سر هر بام می‌بارد

صائب تبریزی

زندانی عمر ابد

ما از این هستی ده روزه به جان آمده‌ایم

وای بر خضر که زندانی عمر ابد است

صائب تبریزی

مستمع

مستمع صاحب سخن را بر سرکار آورد

غنچة خاموش ، بلبل را به گفتار آورد

صائب تبریزی

دل بی کینه

عالم تمام یک گل بی خار می‌شود

دل را اگر ز کینه مصفا کند کسی

صائب تبریزی

روزگار جوانی

ز روزگار جوانی خبر چه می‌پرسی

چو برق آمد و چون ابر نوبهار گذشت

صائب تبریزی

هر که آمد

هر که آمد در غم آباد جهان چون گردباد

روزگاری‌خاک‌خورد آخر به‌خود پیچیدو رفت

صائب تبریزی

دوام عشق

دوام عشق اگر خواهی، مکن با وصل آمیزش

که آب زندگی هم می‌کند خاموش آتش را

صائب تبریزی

دوستان دغل

معیار دوستان دغل، روز حاجت است

قرضی به رسم تجربه از دوستان طلب

صائب تبریزی

دلبستگی به دنیا

ریشه ی نخل کهن سال از جوان افزون تر است

بیشتر دلبستگی باشد به دنیا پیر را

صائب تبریزی

ناکس ، کس نمی گردد

من از بی قدری خار سر دیوار دانستم

که ناکس ، کس نمی گردد بدین بالا نشینی ها

صائب تبریزی

گذر ازصحرای قیامت

چون سبکباران زصحرای قیامت بگذرد

هرکه ازدوش ضعیفان بیشتر بر داشت بار.

صائب تبریزی

بزرگ اوست

بزرگ اوست که برخاک همچوسایه ابر

چنان رود که دل موررا نیـــــــــــازارد.

صائب تبریزی

رسوایی

خنده رسوا می نماید، پسته بی مغز را

چون نداری مایه، از لاف سخن خاموش باش

(صائب)

خطای دیگر

چون خطایی از تو سر زد، در پشیمانی گریز

کز خطا نادم نگردیدن، خطای دیگر است

صائب تبریزی

ز چشم اعتبار افتاده ام

روزگاری شد ز چشم اعتبار افتاده ام

چون نگاه آشنا از چشم یار افتاده ام

صائب تبریزی

روز جزا

دانه ای را که دل موری از آن شاد شود

خوشی اش روز جزا تاج سلیمان باشد

صائب تبریزی

جذبه عاشق

جذبه عاشق اثر در سنگ خارا می کند

کوهکن معشوق خود از سنگ پیدا می کند

صائب تبریزی

غفلت از جوانی
ز غفلت با تبه کاری به سر بردم جوانی را

کنون از زندگی سیرم نخواهم زندگانی را

صائب تبریزی

روزگار جوانی

ز روزگار جوانی خبر چه می پرسی

چون برق آمد و چون ابر نوبهار گذشت

صائب تبریزی

ابرو گشاده باش

چون وا نمی کنی گره ای خود گره مباش

ابرو گشاده باش اگر دستت گشاده نیست

صائب تبریزی

گر محتسب شکست خم میفروش را
دست دعای باده پرستان شکسته نیست

 صائب تبریزی

 

از زاهدان خشک مجو پیچ و تاب عشق
ابروی قبله را خبری از اشاره نیست 

صائب تبریزی

 

حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
امید ما به نماز نکرده بیشترست

 صائب تبریزی

 

از حادثه لرزند به خود قصر نشینان
ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم 

صائب تبریزی

 

ای گل شوخ که مغرور بهاران شده‌ای
خبرت نیست که در پی چه خزانی داری 

صائب تبریزی

 

دلم به پاکی دامان غنچه می‌لرزد
که بلبلان همه مستند و باغبان تنها

 صائب تبریزی

 

تیره روزان جهان را به چراغی دریاب
تا پس از مرگ ترا شمع مزاری باشد

 صائب تبریزی

 

شاه و گدا به دیدهٔ دریادلان یکی است
پوشیده است پست و بلند زمین در آب صائب تبریزی

 

آن که گریان به سر خاک من آمد چون شمع
کاش در زندگی از خاک مرا بر می‌داشت 

صائب تبریزی

 

طومار زندگی را، طی می‌کند به یک شب
از شمع یاد گیرید، آداب زندگانی 

صائب تبریزی

 

 نیست پروا تلخکامان را ز تلخی های عشق
آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است 

صائب تبریزی

عیش امروز علاج غم فردا نکند
مستی شب ندهد سود به خمیازه صبح  

صائب تبریزی

داستان های کوتاه و زیبا - دوشس و جواهر فروش

داستان کوتاه و زیبای دوشس و جواهر فروش

شرح داستان: الیوربیکن در بالای خانه ای مشرف به گرین پارک زندگی می‌کرد. او آپارتمانی داشت؛ صندلی‌ها که پنهانشان کرده بودند، در زوایایی مناسب قرار داشتند. کاناپه‌ها که روکی برودری دوزی شده داشتند، درگاه پنجره‌ها را پر کرده بودند. پنجره‌ها، سه پنجره ی بلند، اطلس پر نقش و نگار و تور تمیز را تمام و کمال به نمایش می‌گذاشتند. قفسه ی چوب ماهون زیر بار براندی‌ها، ویسکی‌ها و لیکورهای اصل شکم داده بود و او از پنجره ی وسطی به پایین و به سقف‌های شیشه ای اتومبیل‌های مد روز متوقف در کنار جدول‌های باریک خیابان پیکادلی نگاه می‌کرد. نقطه ای مرکزی تر از این نمی‌شد تصور کرد. و در ساعت هشت صبح پیشخدمت مرد صبحانه ای او را در یک سینی می‌آورد؛ پیشخدمت روبدشامبر ارغوانی تا کرده ی او را باز می‌کرد؛ با ناخن‌های بلند و تیز خود نامه‌های الیور را می‌گشود و کارت‌های دعوت سفید و ضخیمی‌را بیرون می‌آورد که امضای دوشس‌ها، کنتس‌ها، ویسکنتس‌ها و دیگر بانوان متشخص بر آنها حک شده بود. بعد نوبت شست و شو بود؛ سپس نان تست خود را می‌خورد؛ بعد روزنامه اش را کنار آتش سوزان و روشن زغال‌های الکتریکی می‌خواند.

خطاب به خود می‌گفت «مواظب باش الیور. تو که زندگی ات را در کوچه ای باریک و کثیف شروع کردی، تو که …» و او به پایین و به ساق پاهایش نگاه می‌کرد، چقدر در آن شلوار خوش قواره شکیل بود؛ به چکمه‌هایش نگاه کرد؛ به گترها. همه شیک بود، می‌درخشیدند؛ توسط بهترین خیاطان در ناحیه ی ساویل رو و از بهترین پارچه‌ها دوخته شده بودند. اما او اغلب این لباس‌ها را از تن بیرون می‌آورد و همان پسر بچه در کوچه ی تاریک می‌شد. یک بار به جاه طلبی زیاده ی خود فکر کرده بود – فروختن سگ‌های دزدی به زنان آلامد در وایت چپل. و یکبار هم گیر افتاد و مادرش التماس کرده بود«وای الیور»، «وای الیور! پسرم کی می‌خواهی عاقل شوی؟» … بعد پشت یک پیشخوان رفته، ساعت‌های مچی ارزان قیمت فروخته بود؛ بعد از آن کیفی را به آمستردام برده بود … با یاد آن خاطره زیر جلی خندید، الیور پیر، جوانی اش را به یاد می‌آورد. آری با آن سه قطعه الماس بارش را بسته بود؛ بعد هم برای زمرد کارمزد خوبی گرفت. پس از آن اتاق خصوصی در پشت مغازه ای در‌هاتون گاردن گرفت؛ اتاقی با ترازو، گاو صندوق، ذره بین‌های ضخیم مخصوص. و بعد … و بعد … باز هم زیر جلکی خندید. وقتی در آن غروب داغ از رسته ی جواهر فروشان گذشت که داشتند از قیمت‌ها، معادن طلا، الماس‌ها، گزارش‌های رسیده از آفریقای جنوبی بحث می‌کردند، یکی از آنها در موقع عبور او انگشت بر بینی گذاشت و زمزمه کرد«هوم». چیزی بیش از زمزمه نبود، نه چیزی بیشتر از سقلمه ای روی شانه، انگشتی روی بینی، وزوزی که از رسته ی جواهرفروشان در‌هاتون گاردن در آن بعد از ظهر داغ به گوش می‌رسید، بله سال‌ها پیش بود! اما هنوز الیور عرق آن روز را بر مهره‌های پشتش احساس می‌کرد، سقلمه، نجوایی که معنایش این بود، «نگاهش کن، الیور جوان است، جواهرفروش جوان – همین که می‌رود» آن موقع جوان بود. و بهتر لباس می‌پوشید؛ و اوایل یک درشکه ی خوشگل داشت؛ بعد یک اتومبیل؛ در ابتدا در بالکن می‌نشست و بعد در لژ مخصوص تئاتر. و ویلایی در ریچموند مشرف به رودخانه خرید، با انبوه بوته‌های رز سرخ و مادمازلی که هر بامداد یکی می‌چید و در یقه ی کت او جای می‌داد….

بقیه داستان در ادامه مطلب…

سخنان و جملات زیبای بزرگان پاراماهانسا یوگاناندا

سخنان و جملات زیبای بزرگان پاراماهانسا یوگاناندا - سخنان بزرگان

هنگامی که دیگران به درستی شما را درک نمی کنند،خداوند شما را درک می کند.او عاشقی است که همواره شما را دلگرم می نماید،بدون توجه به اینکه مرتکب چه خطاهایی شده اید. سایرین تنها لحظه ای اظهار مهر می کنند و سپس شما را از یاد می برند، اما او هیچگاه رهایتان نمی کند.خداوند هر روز از طرق بی شماری خواهان عشق شماست، اگر او را نپذیرید مجازاتتان نمی کند، اما شما خودتان خود را مجازات می کنید.
دریابید:آنکه تسلیم خداوند است همه چیزتسلیم اوست. پاراماهانسا یوگاناندا

  

بشر در جستجوی پایدار و ابدی برای «چیز دیگری» است، که امیدوار است برایش شادی کامل و بی‌منتها به ارمغان آورد. برای آن عده از افرادی که جستجو کرده و خدا را یافته‌اند، جستجو به پایان رسیده است. ذات احدیت آن «چیز دیگرِ» است. پاراماهانسا یوگاناندا

 

حس شفقت داشتن نسبت به همه موجودات، برای شناخت حق ضروری است؛ چون خود حق هم سرشار و لبریز از این کیفیت است. آن هایی که قلب رئوف و مهربانی دارند، می توانند خود را جای دیگران بگذارند، درد آن ها را احساس کنند و در صدد رفع آن برآیند. پاراماهانسا یوگاناندا

 

عشق الهی توصیف کردنی نیست، اما وقتی که قلب آدمی پالایش می شود و آرام می گیرد، می توان این عشق را احساس کرد. وقتی ذهن و احساس، متوجه درون و باطن می شود، آدمی شعف و سرور الهی را احساس می کند. لذات حواس پنج گانه دوامی ندارد، اما سرور الهی ابدی و بی نظیر است. پاراماهانسا یوگاناندا

 

اگر پروردگار را بدون هیچ قید و شرطی دوست داشته باشید، او هم قلب شما را از عشق بدون قید و شرطی که نسبت به همه انسان ها دارد، لبریز می سازد. کسی که در زندان "من" و "مال من" محصور است، معلوم است که خدای همه جا حاضری را که در انسان و همه موجودات زنده مأوا دارد، هنوز کشف نکرده است. پاراماهانسا یوگاناندا

 

شما باید پیش از آنکه در مورد هر مطلب مهمی تصمیم بگیرید در سکوت به مراقبه بپردازید، و از خداوند طلب دعای خیر کنید. در چنین حالتی قدرت خداوند در نهان قدرت شما است. در نهان ذهن شما ذهن حضرت حق است، و در پس اراده شما اراده او در عمل است. پاراماهانسا یوگاناندا

 

شما برای انجام یک ماموریت الهی به زمین فرستاده شده اید.ببینید چقدر این امر مهم است ! نگذارید این "من" ناچیز مانعی بر سر راه دستیابی شما به هدف لایتناهی باشد. پاراماهانسا یوگاناندا

 

کارهای زیادی متقبل می شوم ،اما هرگز احساس نمی کنم که تحمیلی است ، زیرا همه کارها را برای خدا انجام می دهم. پاراماهانسا یوگاناندا

 

به یاد داشته باشید که وقتی برای آرزویی خوب تلاش می کنید،خداوند شما را هدایت می کند و شما را برای آن تلاش ارزنده برمی انگیزد. پاراماهانسا یوگاناندا

 

سرنوشت چیست؟ 
آیا سرنوشت یک نیروی اسرارآمیز و سازش ناپذیر برونی است که بر تقدیر انسان حاکم است؟
تأثیر چنین مفهومی در بسیاری این بوده است که فکر کنند هر چه هست همانست و نمی توان راجع به آن کاری کرد. سرنوشت حکمی نیست که از پیش مقرر شده باشد – اما تحت قانون علیت، یا کارما، توسط خود شما تعیین می گردد. خداوند به شما اختیار عمل داده است؛ اما قانون علیت بر حسب کیفیت کردار شما نتیجه آن را معین می سازد. بدین سان هر عملی نتیجه علی یا تأثیر خاص خود می شود. وقتی عمل خاصی را به تحرک درآورید؛ نتیجه یا تأثیرش هماهنگی متقابل و اجتناب ناپذیر با آن عمل خواهد داشت. کردار چه خوب باشد و چه بد دارای عواقب واکنشی است. بنابراین شما روز به روز دارید عللی را می آفرینید که تعین کننده سرنوشت تان خواهد شد.

شناخت حق به منزله شرکت در تشییع جنازه تمام غم و اندوه‌ها است. پاراماهانسا یوگاناندا

 

با وجود تمامی گناهانی که در گذشته مرتکب شده اید
خود را گناهکار نخوانید
همیشه به خود تاکید کنید که موجودی الهی هستید 
به محض احساس گناه ذهن این برداشت را به عنوان واقعیت می پزیرد
و دیگر نمی توانید خود را الهی بدانید
خداوند این خطاها را علیه شما به کار نمی گیرد
فقط از شما می خواهد همان خطاها را تکرار نکنید... پاراماهانسا یوگاناندا

 

همه روحها برابرند. تنها تفاوت میان من و شما این است که من سعی کردم و به خداوند نشان دادم که به او عشق می ورزم و او به سویم آمد. عشق آهنربایی است که خداوند نمی تواند از آن بگریزد. پاراماهانسا یوگاناندا

 

دنیا به وجود آمده تا ما را سرگرم کند نه اینکه شکنجه دهد.(هرچند که ظاهرا درحال شکنجه ماست)خداوند فیلم سینمائی آفرینش(دستگاه خلقت)را بسیار پیچیده و مملو از تضادهای خوب و بد ساخته است.
چندبار اتفاق افتاده که به دیدن فیلمی جنائی رفته اید و هنگام بازگشت گفته اید:فیلم جالبی بود...پاراماهانسا یوگاناندا

 

سعی کنید به فیلم زندگی,با همین احساس ساده نگاه کنید.اکثر افراد که امروز روی زمین زندگی می کنند,صدسال پیش اینجا نبوده اند.عده ای پیش از ما اینجا بوده اند و ما که اکنون اینجائیم,صدسال دیگر اینجا نخواهیم بود.همه خواهیم رفت و نسل بعد حتی اسمی هم از ما بر زبان نخواهد آورد.آنها هم چنین سرنوشتی خواهند داشت.این قانون این کره خاکی ست.پاراماهانسا یوگاناندا

 

ما از مرگ به دلیل رنج ناشی از آن,ناشناختگی اش و اینکه ممکن است به دست فراموشی سپرده شویم,هراس داریم.این فکر اشتباه است...
هراس از مرگ برای چیست؟مرگ برای رهایی ما می آید.شما نباید آرزوی مرگ داشته باشید اما باید با درک این واقعیت که مرگ رهایی ما از رنج و سختی هاست,آرام بگیرید.مرگ نوعی بازنشستگی پس از کار پرمشقت زندگیست.لحظه ای تصور کنید که دیگر نگران هیچ چیز نیستید.آیا احساس خوبی نیست؟پاراماهانسا یوگاناندا

مطلب دیگر:

سخنان و جملات زیبای ویلیام شکسپیر